Kto zdefiniował nauczanie incydentalne?
Kto zdefiniował nauczanie incydentalne?
Anonim

Kiedy nauczyciele (lub rodzice) używają nauczanie incydentalne , wykorzystują naturalnie występujące możliwości uczenia się, takie jak zabawa, aby rozwijać umiejętności dzieci. Wzmacniają też próby zachowania się dzieci w pożądany sposób, im bliżej dzieci zbliżają się do pożądanego zachowania.

Czym zatem jest nauczanie incydentalne?

Przypadkowe nauczanie polega na stworzeniu środowiska, w którym łatwo można rozwijać zainteresowania uczniów. pielęgnowane i takie, w którym uczniowie mogą być najskuteczniej zmotywowani. Proces ten maksymalizuje możliwości uczenia się poprzez typowe czynności.

A jaki jest przykład uczenia się incydentalnego? Przypadkowe uczenie się dzieje się, gdy nie mamy na myśli konkretnego celu. Do przykład , spędzanie czasu w kraju, w którym ludzie mówią innym językiem niż twój, oznacza uczenie się pozornie przypadkowe słownictwo z różnych sytuacji, w których się znajdujesz.

W związku z tym, kto jako pierwszy zdefiniował nauczanie incydentalne?

ten Inicjał koncepcja nauczanie incydentalne został pierwotnie opracowany przez Risleya i Harta w latach 70. (Risley & Risley, 1978), a następnie rozbudowany w ramach projektu Walden pod nadzorem dr.

Jaka jest różnica między nauczaniem incydentalnym a nauczaniem środowiskowym?

Przypadkowe nauczanie jest podobny do NET, ale jest jeszcze mniej ustrukturyzowany. Ta interwencja się dzieje w środowisku naturalnym , gdzie nauka inicjowana jest zainteresowaniem dziecka w an obiekt lub czynność. Przypadkowe nauczanie obejmuje możliwości uczenia się przez cały dzień.

Zalecana: